Je richtingaanwijzer doet gek, zegt mijn man. Ik weet van niks, gisteren toen ik mijn auto gebruikte was er niks geks te horen of te zien. Ik kijk aan de achterkant en aan de voorkant van de auto, het rechterknipperlicht doet het inderdaad sneller dan de linker. Het moet even gemaakt worden maar ik kan er om rijden.

De volgende dag nadat ik weg ben geweest met de auto zie ik iets in de oprit liggen. Ik stap uit en tot mijn verbazing is het het glaasje van het knipperlicht wat aan de zijkant van de auto zit. Daar had ik gisteren net niet gekeken omdat de auto vlak tegen de heg aan stond. Er hangt nog een klein stukje draad aan. En erbij op de grond ligt ook nog iets wat op stof lijkt. Dit is niet goed. Mijn alarmbellen rinkelen. Ik open de motorkap en …. helemaal aangevreten!

Nog krijg ik kippenvel als ik eraan denk. Een steenmarter in mijn auto en daar heb ik gewoon mee rondgereden! Onze zoon belt gelijk nadat ik een foto in de familie app heb verstuurd. Mam je moet niet meer rijden hoor, je kunt kortsluiting krijgen. Ja maar ik heb er net nog in gereden, niks aan de hand, behalve die versnelde richtingaanwijzer dan. En de slangen en alles wat ik zie ziet er ook nog goed uit.

Wat zou jij doen?
Stap je weer in en breng je de auto naar de garage om gerepareerd te worden of laat je hem staan en wacht tot hij opgehaald wordt of ter plekke gemaakt?

Wat dan als?
Je neemt een bepaald risico als je weer gaat rijden, tenslotte weet je niet waar dat mooie beestje aan heeft zitten knagen. Vertrouw je dan op je eigen waarnemingen of schiet je in de angst? Ja, er kan van alles gebeuren. Als ik allemaal ga bedenken wat, kortsluiting, rem die het niet meer doet, brandstofslang kapot, motor in de fik, dan laat ik de auto staan. Maar als je zo denkt, wat dan als, dan maak je jezelf bang, angstig, voel je paniek.

Vertrouw op jezelf, leef in het moment.
De toekomst, zelfs 5 minuten later dan nu, weten we niet wat ons te wachten staat. Ieder mens, ieder dier heeft een vecht- en vluchtsysteem. Als er echt iets is dan kunnen we daarop vertrouwen. Dan rennen we weg en brengen onszelf in veiligheid. De andere keren mogen we in onszelf geloven, hoeven we niet te vluchten maar kijken we het aan. Nemen we misschien wat risico maar bewegen wel.

Spiegel
Ik vond het niet leuk, was onder de indruk van wat zo’n beestje teweegbrengt. Nu terugkijkend heeft de steenmarter mij een spiegel voorgehouden. Een teken dat mij richting geeft. Kijk jij weleens zo naar wat je overkomt? Waar je last van hebt? Wat je tegenhoudt? Meestal wil het je wat vertellen, je wat leren. Ben je nu nieuwsgierig naar wat de marter mij heeft willen vertellen? Of heb je zelf een vraag over iets wat constant je aandacht vraagt? Stuur me een  mail dan maken we een afspraak.

Jennie Schemmekes

Jennie Schemmekes

ACT beeldend coach | Psychosociaal therapeut

Jennie is verbinder met hoofd, hart en handen.

Haar bedrijf is een werkplaats voor beeldende therapie, coaching en creatieve workshops. Van hieruit begeleidt ze vrouwen op het pad van innerlijke groei en persoonlijke ontwikkeling