Hoe pak je dat aan?
Tja, het is nou niet zo dat ik elke ochtend juichend opsta. Soms heb ik van die dagen dat ik lastig mijn bed uit kan komen, bijna nog moeier dan toen ik ging slapen. Waar ik dan geweest ben en wat ik gedaan heb ’s nachts…jammer genoeg kan ik me m’n dromen vaak niet herinneren.
Wat ik dan ook heb. Dat ik zo kan zwelgen in mijn ongeluk. Ik kan me er nauwelijks overheen zetten, alles bekijk ik door een donkere bril. ‘Waarom voel ik me zo slecht en zo moe.’ ‘En zie nou maar, zij vindt mij ook al niet leuk.’ Als ik dan in de spiegel kijk, heb ik ook nog eens een genadeloos ouwe kop. Bleek, met van die slaaprimpels die er steeds minder snel uitgaan, pfff. Zoals dat – inmiddels overbekende – liedje van Brigitte Kaandorp: ik heb een heeeeeel zwaar leven dan.
Ik kan je 1 ding vertellen, door schade en schande wijs geworden en ook door anderen bewezen: het allerslechtste wat je dan kunt doen, maar wat heel snel gebeurt is:
Nadenken over je gevoelens
Waarom voel ik me zo slecht en moe en onzeker? Ben ik lelijk, ben ik dom? We denken dat we met hard nadenken grip krijgen op onze emoties en ‘tekortkomingen’. Maar uit onderzoek blijkt juist, dat met al dat gepieker ons probleemoplossend vermogen minder wordt. Daarnaast zijn we zo bezig met die negatieve stemming, dat we dat negatieve versterken. En als klap op de vuurpijl voelen we ons nog eens extra slecht omdat we ons zo slecht voelen. Dat mogen we niet van onszelf.
Je rottige stemming negeren helpt ook niet
Je voelt je slecht, maar moffelt het weg. Negeert het. ‘Nee hoor, met mij gaat alles prima.’ Zie het als zo’n plastic opblaasbal die je onder water probeert te duwen. Hoe harder jij duwt, hoe harder hij weer naar boven komt.
Dus je mag er niet over nadenken, maar je mag het ook niet wegmoffelen: dat klinkt nogal tegenstrijdig Hanneke.
Ik geef het toe, dat klinkt wel zo. Maar dat is het niet. Laat die rottige gevoelens maar gewoon eens even. Erken dat je je zo voelt, maar oordeel er niet over. Ze waaien vanzelf weer over. En met al die rottige gevoelens begin je gewoon je dag. Zoals je altijd doet. Daarom is een ochtendroutine zo prettig. Die hele riedel doe ik op de automatische piloot, en rotgevoel of niet, dan heb ik toch maar mooi mijn was al gedaan, opgeruimd, wc schoongemaakt, gemediteerd, heel kort ff geschreven en voor ik het weet zit ik achter mijn bureau. Wat ook nog wel eens wil werken: heel bewust ook kijken naar wat fijn is in je leven. Een andere bril opzetten.
Klinkt heel simpel en luchtig zoals ik het nu opschrijf. Om je een hart onder de riem te steken: dat is het op sommige dagen niet. Dat besef ik. Maar als je dan een keer begonnen bent, opgestart bent, ziet je dag er vaak wel weer een heel stuk beter uit.
Wat als je je nou best vaak zo voelt?
Is het iets wat chronischer is, waar je jezelf niet overheen kunt helpen, dan is het goed om eens even van een afstandje naar jezelf te kijken. Wat is er nou eigenlijk aan de hand? Is er iets gebeurd waarvan je wakker ligt of moet je iets doen waar je tegenop ziet? Vind je (een aspect in) je leven niet geweldig en zie je daarom op tegen de dag? Weet je wel dát er wat moet veranderen, maar niet precies hoe of wat? Misschien is het dan tijd om eens aan de bel te trekken en te kijken wie je kan helpen. Een levenscoach bijvoorbeeld. Want jezelf elke dag de dag door moeten sleuren, dat is niet de bedoeling.
Hanneke Nijland
Ondernemerscoach | Organisatrice Rode Maanfestival
Hanneke heeft een coachingpraktijk voor iedereen die worstelt met levensvragen en in rondjes blijft draaien.
Daarnaast is ze mede-organisatrice van het Rode Maanfestival, een festival voor vrouwen die van (spirituele) verdieping én van een feestje houden.